zaterdag, 21 maart 2020 14:39:00
Ik ben weer thuis!
Vrijdag 13 maart kwam er een eerste melding van een coronabesmetting in
Suriname. In Frans Guyana waren er reeds zes vastgesteld. De grens dreigde
dicht te gaan en het luchtruim zou worden gesloten. Het leek er even op dat
ik langer in Frans Guyana zou moeten blijven. Ik ging direct terug naar
Suriname om mijn paspoort te laten stempelen zodat ik in een later stadium
geen problemen zou hebben. De volgende morgen bleek de grens al gesloten te
zijn en kon ik niet de vereiste stempel krijgen.
Ik ging toch weer terug naar de Frans Guyana om het laatste weekend samen te
zijn met de broeders en zusters in St. Laurent. De zondagochtenddienst werd
nog redelijk goed bezocht. De preek sloot ik met de vermaningen en groet
n.a.v. de laatste verzen van 1Thessaloncenzen 5. Na de dienst kwam de
gendarmerie langs met bericht dat alle publieke bijeenkomsten gestaakt
moesten worden….
Het afscheid was wel wat rommelig. Ik wilde zo gauw mogelijk de grens over
en zo mogelijk een confrontatie met de autoriteiten vermijden. Ik stak de
rivier over en ging iets verder stroomopwaarts aan wal op loopafstand van
mijn gastadres. Daar was de kerkdienst nog niet afgelopen en ik kon zo nog
veel broeders en zusters in Albina ontmoeten. Ik was al heel dankbaar dat ik
in Suriname was en dat de eerste stap richting huis was gezet.
Door de grenssluiting was er weinig verkeer maar ik kon de volgende ochtend
toch een taxi vinden voor Paramaribo. Onderweg was er een medische post om
lichaamstemperatuur te meten en later nog een controlepost voor een geldige
identiteitscontrole. Mijn paspoort was niet gestempeld, maar ik kon aan de
hand van mijn vliegticket tonen dat ik op doorreis was. In Paramaribo bleek
dat er vluchten waren om gestrande reizigers te repatriëren. Ik kon mijn
terugreis reserveren en na één overnachting kon ik de reis voortzetten. Na
een voorspoedige vlucht in een vol vliegtuig kwam ik op woensdagmorgen vroeg
aan op Schiphol. Daar was nagenoeg geen controle en kon ik al gauw Diny in
mijn armen sluiten.
Ik been dankbaar dat ik mijn oude moeder nog heb kunnen opzoeken voordat de
zorginstellingen voor bezoek werden gesloten. Ik ben de Heer dankbaar dat ik
weer thuis ben!
We leven in onrustige en spannende dagen. Ik sluit mijn reis af met
dankbaarheid aan allen die hierin hun betrokkenheid hebben getoond en
bovenal aan onze Heer.
En Hij, de God des vredes, heilige u geheel en al, en geheel uw geest, ziel
en lichaam moge bij de komst van onze Here Jezus Christus blijken in allen
dele onberispelijk bewaard te blijven. Die u roept, is getrouw; Hij zal het
ook doen. (1Thes. 5: 23 en 24)
Hartelijke groet,
Barend & Diny