Reisverslag Frans Guyana – Suriname (25 mei t/m 7 juli 2010)
Gepubliceerd in “De Band” (sept-okt 2010)
In de periode 25 mei tot 7 juli was ik opnieuw in het Marowijnegebied. De laatste tien dagen werd ik vergezeld door mijn vriend en broeder Ab Luesink. Van onze gezamenlijke beleving geef ik hieronder een impressie.
Na vier weken te hebben rondgetrokken langs diverse plaatsen en gemeentes en veel mensen te hebben gesproken komt Ab mij op de laatste tien dagen van de reis vergezellen.
Op zaterdag 26 juni verwelkom ik, samen met Glen (onze chauffeur) Ab op het vliegveld Zanderij bij Paramaribo. Een regenbui geeft lichte verkoeling in het tropische klimaat. Een traject van ruim 200km over een zeer slechte weg richting Albina ligt voor ons. We stoppen onderweg voor een eenvoudige maaltijd. Ik had Ab moeten vertellen dat de sambal wel erg heet kon zijn…. Voor het donker komen we aan in Albina, waar we met een korjaal de Marowijne rivier oversteken om in St. Laurent (Frans Guyana) voet aan wal te zetten. Nog ruim honderd meter lopen en we zijn nog net voor het donker “thuis”. Ab heeft vijf uur tijdsverschil te overbruggen en na zo’n lange reis is het de eerste nacht goed rusten. We hebben ons verblijf, voorzien van de nodige faciliteiten, in een bovenruimte van de kerk. Op zondagmorgen genieten we van onze eerste ontbijt. De buurvrouw, zuster Jeane, voorziet ons van heerlijke croissantjes. Zij zorgt ook voor de warme maaltijden. Wat een luxe!
Broeder Henk Kreuger (86j.) vertrekt ruim voor de aanvang van de dienst met zijn bus om mensen op te halen. Bij de kerk is al vroeg aanloop, waaronder broeder Petrus uit Moengo. Ab heeft voor hem een concordantie meegenomen. Petrus leidt een gemeente even buiten St. Laurent.
In de ochtenddienst, wordt er door verschillende groepjes door middel van zang een getuigenis gegeven. Na de warme maaltijd en een korte siësta gaan we ’s middags richting Mana (60km), voor een dienst met voormalige vluchtelingen uit Suriname die zich in Frans Guyana hebben gevestigd. Broeder Henk Kreuger gaat vooruit om mensen op te halen. Petrus gaat met ons mee. We maken een eenvoudige dienst mee, waarin veel wordt gezongen en waar Petrus een woord doorgeeft. Het is al donker als we weer terugkomen in St. Laurent. Voordat we na een vermoeiende dag gaan rusten gaan we nog in op een uitnodiging om bij iemand wat te eten.
De drie dagen die nu nog voor ons liggen worden gevuld met het bezoeken van verschillende locaties waar gelovigen samenkomen, veel gesprekken en sightseeing. Zo komen we op de indianendorpen rondom St. Laurent. Op een aantal van die dorpen is een evangelisch getuigenis en komen gelovigen ook bij elkaar. Er is ook aandacht voor de vele kinderen. Op het indianendorp Awala Yalimapo, aan de monding van de Marowijne rivier, wordt er spontaan een dienst georganiseerd. Daarna gaan we naar het strand om de leg van de reuzenschildpadden te bewonderen. We hebben het gezien, ook de jonge schildpadden die, van een eerdere leg, uit het zand kruipen. Indrukwekkend!
Donderdagmiddag vertrekken we uit Saint Laurent terug naar Suriname. We gaan eerst naar de overkant van de rivier waar we in Albina een dienst meemaken in een eenvoudig, maar goed gevuld kerkje. Het is een nationale feestdag in Suriname: “Ketti Kotti” (=ketting gebroken), afschaffing van de slavernij. Mooie gelegenheid om daar ook in de preek aandacht aan te besteden…. We slapen in het eenvoudige kerkje (Ab op de grond en Barend in de hangmat), om de volgende dag de reis naar Paramaribo te maken. We stoppen nog bij Petrus in Moengo (toevallig speelt dan Nederland-Brazilie en hebben ze televisie!) en gaan daarna naar ons gasthuis in Paramaribo, waar onze gastvrouw Kows Banwari ons hartelijk ontvangt.
De volgende dag gaan we vroeg uit de veren. De telefoon helpt ons daarbij. Ab is jarig, en daar is in Nederland aan gedacht. Om 07.00u moeten we ons melden voor de vlucht naar het binnenland. Na een uur vliegen landen we op een eiland ergens in de grensrivier. Een korte boottocht brengt ons weer in Frans Guyana. Een hele andere wereld. Indrukwekkend, de tocht over de rivier en met de fourwheeldrive door het nachtelijke oerwoud. We ontmoeten veel gelovigen en organiseren twee filmavonden. Zondagmorgen is er een gezamenlijke dienst van twee gemeentes, met daarna een maaltijd. ’s Avonds wordt er na de film nog gezongen en er volgt een traktatie ter gelegenheid van de verjaardag van Ab. Een mooi afscheid! De volgende ochtend vertrekken we richting Paramaribo om daar de laatste dag samen met onze gastvrouw af te sluiten met wat sightseeing en een kraambezoek in het ziekenhuis.
We kijken terug op een mooie tijd. We hebben er zelf van genoten, maar geloven ook dat het waardevol geweest is voor vele gelovigen die we hebben ontmoet.
Ik ben dankbaar dat ik het laatste deel van mijn bezoek aan Suriname en Frans Guyana samen met Ab Luesink heb mogen beleven. We hebben samen genoten, maar ook de zorgen kunnen delen. Persoonlijk zie ik uit in hoeverre ik nog betrokken kan en mag blijven bij het werk in dit gebied. Uw voorbede voor dit gebied en onze eventuele betrokkenheid blijft gewenst. Heel veel dank!
Barend Bloem