Art. voor de “De Band” (Januari 2012)
Weekend Cayenne (oktober 2011)
De gemeente “Église Chrétienne Evangélique” (ECE) te St.Laurent is niet autonoom. Administratief is de gemeente samen met ECE te Cayenne ondergebracht in een stichting. Ondersteuning vanuit Cayenne is zeer gewenst. Het gebeurt dan ook dat er regelmatig gelovigen vanuit Cayenne komen en de afstand van ruim 250km overbruggen om de gemeente te St.Laurent te versterken met zang en prediking.
Eind oktober ging de rit de andere kant op. Een twintigtal (vooral zusters en kinderen) besloten om een weekend naar Cayenne te gaan. Voor Diny en mij was dit ook een mooie gelegenheid om de broeders en zusters en veel vrienden die we in Cayenne en omgeving hebben te ontmoeten. Na een lange rit kwamen we in het donker tijdens een zware regenbui aan in Cayenne, waar we bijzonder gastvrij werden ontvangen door de gelovigen. Er was voldoende te eten en te drinken. De meesten konden slapen in de kerk.
Diny en ik waren te gast bij gelovige vrienden, Benoit en Françoise Schot. Een echtpaar uit België, die we een aantal jaren geleden in Frankrijk ontmoetten. Dit echtpaar zoekt de weg die de Heer met hen wil gaan. We hebben veel en lang met elkaar gepraat en samen gebeden om Zijn leiding.
Op zondagmorgen hadden we een bijzondere dienst van zang en getuigenis. Ik mocht daarin voorgaan met het Woord. Uitgaande van het eerste hoofdstuk van Openbaring werd de aandacht gevestigd op de Heer Jezus die wandelt tussen de kandelaren. Elke gemeente wordt voorgesteld als een kandelaar met het doel licht te verspreiden. Wat zegt de Heer tot onze gemeente. Waar is Hij blij mee? Wat is er niet goed ….? Wie oren heeft, moet horen wat de geest tot de gemeenten zegt.
Na de dienst werd ons een uitgebreide maaltijd aangeboden. Het was goed om elkaar te ontmoeten, sommigen na vele jaren. Aan het einde van de middag gingen de meesten weer terug naar St.Laurent, 250km westwaarts.
Diny en ik bleven nog langer in de omgeving van Cayenne om meer vrienden te ontmoeten. ’s Avonds gingen we naar het indianendorp St.Rose de Lima. Op dit dorp begonnen we in 1986 met kinderclub en samenkomsten. Er zijn nog steeds een paar gelovigen op dit dorp die samenkomen voor gebed en Bijbellezen. Wij hadden een goede avond met elkaar waar we gezamenlijk de Heer hebben gedankt voor zijn trouw!
Voordat we de volgende dag naar huis gingen bezochten we nog een aantal vrienden, broeders en zusters privé. Helaas, we konden niet iedereen ontmoeten die we graag hadden gezien. Het was goed om een moment samen in Cayenne te zijn. Bemoedigend om te zien dat de Heer trouw zijn werk voortzet door zijn kinderen. Velen waren blij ons te zien en dat genoegen was wederzijds!
’s Avonds rijden we St.Laurent binnen. Het is donker. Op het plaatselijke kerkhof aan het begin van het dorp branden honderden lichtjes. Het is 1 november: Toussaints (Allerheiligen). Vele dorpsgenoten ontmoeten elkaar rondom “de dood”. Meerdere keren heb ik op dit kerkhof mogen staan om te prediken over “Het Leven”.
Terwijl ik dit schrijf denk ik aan zuster Lucia (de middelste van de drie zusters op de foto). Zij kwam eergisteren (3 januari) door een tragisch ongeval om het leven. Haar lichaam zal een plaats vinden op dit kerkhof, wachtend op het signaal en de Heer zelf uit de hemel neerdaalt. Dan zullen de doden die Christus toebehoren worden opgewekt om samen met de levenden te worden weggevoerd de Heer tegemoet! (1Thess. 4 vs 16-18).
In afwachting op die tijd roepen we elkaar op om standvastig en onwankelbaar te zijn en ons volledig in te zetten voor het werk van de Heer (vgl. 1Kor. 15 vs 58)