zondag, 15 september 2019 10:34:00
De zetten herhalen zich, dus kopieer ik uit een eerder bericht (begin april
2019):

Afgelopen dinsdag vertrok ik met de trein van 06.15u naar Schiphol. Het is
inmiddels routine, maar het geeft altijd weer een opluchting wanneer de
koffer uit handen kan worden gegeven en een visum is gekocht. Daarna duurt
het nog een aantal uren voordat je de lucht ingaat. De moderne
communicatiemiddelen geven ruimschoots de gelegenheid om de wachttijd goed
te besteden.

Na ruim 9 uur zette ik voet op de bodem van Suriname. Het duurde even
voordat mijn koffer in beeld kwam. Maar ook hier kwam alles in orde. De taxi
bracht me naar Paramaribo, waar ik weer hartelijk werd ontvangen door mijn
gastvrouw. Zij verheugt zich altijd op mijn komst. De eenzaamheid en de
beperkingen die haar leeftijd met zich meebrengt, valt haar zwaar. Ze vindt
het niet fijn wanneer ik na twee nachten weer wegga. Ik zei haar dat mijn
werk elders is, waarop zij antwoordde dat zorg voor weduwe (inmiddels 24
jaar) ook een Bijbelse opdracht is….

(tot zover uit eerder bericht).

In 1980 zette ik voor het eerst voet over de drempel van het huis waar ik
(en daarna ook ons gezin en met ons vele zendelingen) nu al vele jaren
onderdak heb gevonden tijdens een tijdelijk verblijf in Paramaribo. Helaas
trof ik mijn gastvrouw nu met nog meer beperkingen aan. Een val veroorzaakte
haar veel pijn bij het lopen zodat ik me nu geheel zelf moest behelpen …
Geen zorgen hoor, het eten werd ons gebracht en de tuin lag deze keer
bezaaid met heerlijke mango's…
Gisteren ben ik in de namiddag aangekomen in Albina. Daar trof ik Ricardo,
een vriend en broeder van het eerste uur (toen nog een tiener). Hij woont nu
met zijn gezin in Nederland. Ricardo is hier voor een bezoek aan zijn
gehandicapte broer die al vele jaren door Glenn en Claudette liefdevol wordt
verzorgd.
September is in Suriname de vakantiemaand. Het is ook erg warm. De
wekelijkse Bijbelstudies hebben een zgn. zomerstop. Dat neemt niet weg dat
er veel gelegenheden worden gecreëerd om elkaar in een andere context te
ontmoeten. Er worden kinder- en jeugdkampen georganiseerd en in het
binnenland worden grote conferenties gehouden waar gelovigen uit diverse
dorpen elkaar ontmoeten.
Ik steek straks de rivier over. Benieuwd hoe de ontvangst daar is ….

Hartelijke groet uit een warm en droog Suriname,

Barend